Een intens gesprek tussen mijn hart en mijn hoofd!
Waarom heb je me achter een schild geplaatst? vroeg mijn hart.
Voor je eigen bestwil, antwoordde mijn hoofd.
Hoezo dan? vroeg mijn hart.
Het schild zal je beschermen tegen de pijn, zei mijn hoofd.
Weet je dat wel zeker? vroeg mijn hart.
Behoorlijk zeker, ja, antwoordde mijn hoofd.
Maar vraag jij je niet eens af of ik wel blij ben met deze situatie? vroeg mijn hart.
Je hebt mij nooit gevraagd of ik achter een schild wilde leven, Je hebt het daar gewoon geplaatst,
op de dag dat jij besloot dat dat nodig was.
Maar vanaf die dag heb jij geen hartenpijn meer gehad, toch? reageerde mijn hoofd.
Dat is wat jij denkt, zei mijn hart. Maar dat is slechts gedeeltelijk waar. Het is waar dat mij sinds die dag geen pijn meer is aangedaan door mensen die zo dichtbij konden komen zodat ze mij geen pijn meer konden doen. Maar die pijn voel ik nog wel, continu.
Want ik ben hier alleen achtergelaten, ik ben hier helemaal in mijn uppie en niemand, zelfs jij niet, verbindt zich nog met mij. Ik ben een hart, en liefde is mijn levensenergie. Ik ben op m’n best wanneer ik zowel liefde kan geven als ontvangen. Maar niets van dat alles voel ik nog.
Dat komt vanwege mijn schild. Het schild dat jij besloot voor me te plaatsen, zonder mij te vragen wat ik daar van vond. Ik weet dat je het geplaatst hebt vanuit de beste intenties, maar het schild doet me echt geen goed meer. Ik ben een hart! Ik wil liefhebben! Liefde voelen! Liefde geven! Liefde ontvangen!
Want als ik dat niet meer kan doen, welk nut heeft het dan nog voor mij dat ik er überhaupt nog ben? Mijn hoofd werd even heel erg stil. Verward.
Mijn hoofd begreep dat mijn hart zojuist iets heel belangrijks heeft gezegd. Maar wat doe ik dan met mijn angsten? Hoe zit het met deze bescherming? Zonder mijn schild zou het hart zo vreselijk kwetsbaar worden! Het kan weer gekwetst worden. Weer! En dat is gewoon zo pijnlijk…
Maar hart, zei tegen mijn hoofd, zou je werkelijk liever zonder je schild willen leven? Wil je echt dat ik het schild voor je wegneem, waardoor ik je weer blootstel aan zoveel gevaren en de mogelijkheid dat je weer gekwetst zult worden?
Ja, zei mijn hart. Want ik ben niet gemaakt om achter een schild te leven. Dan kan ik net zo goed doodgaan. Want vanuit achter mijn schild kan ik niets doen van alle dingen die ik hier te doen heb.
Ik kan zo niet ademen. Ik kan niet meer delen. Ik kan mijn energie niet laten stromen. Ik kan niet zijn wie ik zo graag wil zijn.
Ik begrijp je zorgen, maar begrijp alsjeblieft ook dat ik achter dit schild zal sterven, en dan zal mijn leven zinloos zijn geweest, want dan ben ik niet in staat geweest mijn energie en purpose aan deze wereld te geven.
Ik voel dat ik het echt nodig heb dat je mijn schild wegneemt. Zodat ik weer kan: “Leven” en “Zijn”.
Je zult verrast zijn door de dingen die je weer gaat ervaren zonder schild. Er zijn zoveel “Mooie” dingen beschikbaar voor jou, als je je schild zult weggooien! Vertrouw me, help me, alsjeblieft… Help me door mijn hart weer te gaan vertrouwen en door aan mijn zijde te blijven staan…
Ik heb er vertrouwen in dat de kracht van mijn energie, veel, veel sterker is dan de kracht van mijn angsten en zorgen die ik nu in mijn leven voel en ervaar.
En weet, dat jij, zelfs als je gekwetst word, altijd weer in staat zult zijn om weer te helen. Vertrouw jezelf. Je kan het aan. Het is het leven. Als jij het leven niet aan zou kunnen, zou je hier nu niet zijn.
Op de juiste plek, de juiste plaats, op dit moment….
En alleen daar waar de essentie van de liefde weer gaat stormen zul jij de liefde in jezelf en de ander weer kunnen gaan omarmen.
De eerstvolgende Lovecircle dag staat gepland op zondag 16 februari 2020 met als thema Creatie & Vertrouwen. Wil jij erbij zijn neem dan even contact met mij op.
Liefs, Murielle van den Hurk-Laponder
Lovecircle
Tel: +31(0) 6 45 05 2006
[email protected]
www.lovecircle.nl
